ເຂົ້າພັນສາ ຫຼື ຮຽກອີກຊື່ໜຶ່ງວ່າ: ບຸນເຂົ້າວັດສາ ເຊິ່ງທັງສອງຊື່ນີ້ແມ່ນມີ ຄວາມ ໝາຍຄືກັນ, ປະເພນີດັ່ງກ່າວນີ້ໄດ້ຮັບ ການສືບທອດມາແຕ່ສະໄໝພຸດທະການ ເຊິ່ງການເຂົ້າພັນສາ ຫຼື ເຂົ້າວັດສາ ນີ້  ແມ່ນເປັນຄໍາຮ້ອງຂໍ ຂອງຊາວກະສິກອນ ໃນສະໄໝ ພຸດທະການທີ່ຕ້ອງການໃຫ້ພຣະສົງ ສາວົກຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ ຢຸດທຽວສັນຈອນໄປມາໃນຊ່ວງລະດູຝົນ ເນື່ອງຈາກເປັນລະດູທໍາການຜະລິດຂອງຊາວກະສິກອນ ເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງປູກ ແລະ ໄຮ່ນາຕາກ້າ ເກີດຄວາມເສຍຫາຍ.

ເມື່ອພຣະພຸດທະເຈົ້າ ຊົງຮັບຮູ້ດັ່ງນັ້ນແລ້ວ ພຣະອົງຈິ່ງໄດ້ວາງ ຂໍ້ບັນຢັດອອກມາວ່າ:    ຫ້າມບໍ່ໃຫ້ພຣະສົງ ສາວົກທຽວສັນຈອນໄປ-ມາ ໃນລະດູຝົນ ໂດຍການໃຫ້ພຣະສົງ ສາວົກ  ໃຫ້ຢູ່ຈໍາພັນສາ ເພື່ອບໍາເພັນພຽນ ຈະເລີນເມດຕາພາວະນາ ຢູ່ຕາມອາວາດ ຫຼື ວັດວາ ຂອງໃຜລາວ ໃຫ້ຄົບໄຕຣມາດ ( 3 ເດືອນ )  ຄື: ນັບແຕ່ ມື້ຂຶ້ນ 15 ຄໍ່າ ເດືອນ 08 ( ເປັນມື້ເຂົ້າພັນສາ ) 1 ໄຕມາດ ( 3 ເດືອນ) ຈົນເຖິງມື້ຂື້ນ 15 ຄໍ່າ ເດືອນ 11 ເພັງ, ເປັນມື້ອອກພັນສາ ຫຼື ອອກວັດສາ  ຖືເປັນວ່າຄົບບໍລິບູນ.

 ໃນໄລຍະຊ່ວງຢູ່ຈໍາພັນສານີ້ ແມ່ນຫ້າມພຣະສົງ ເຄື່ອນຍ້າຍສັນຈອນໄປມາ ຫຼື  ພັກແຮມຄ້າງຄືນຢູ່ວັດອື່ນ ໃນຍາມວິການ, ເວັ້ນເສຍແຕ່ກໍລະນີຈໍາເປັນເຊັ່ນ : ການໄປຢ້ຽມພໍ່ແມ່ ຫຼື ບຸບພະກາລີໃນເວລາເຈັບໄຂ້ເປັນຕົ້ນ. ແຕ່ບໍ່ໃຫ້ກາຍ 07 ວັນ, ຖ້າຫາກພຣະສົງອົງໃດຢູ່ຈໍາພັນສາ ບໍ່ຄົບໄຕຣມາດຖືວ່າ:ພຣະສົງອົງນັ້ນພັນສາຂາດ  ຫຼື  ເວົ້າອີກຢ່າງໜຶ່ງວ່າ: ພຣະສົງອົງນັ້ນ ຈະບໍ່ມີພັນສາເລີຍໃນປີນັ້ນ. ນັບແຕ່ນັ້ນເປັນຕົ້ນມາປະເພນີບຸນເຂົ້າພັນສາ  ຫຼື ບຸນເຂົ້າວັດສາ ກໍ່ໄດ້ຮັບການສືບທອດກັນມາຈົນເຖິງປະຈຸບັນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ ຍັງເປັນວັນອາສາຫະບູຊາ   ຫຼື  ເປັນວັນທີ່ ພຣະສໍາມາສໍາພຸດທະເຈົ້າ ໄດ້ຄົ້ນພົບຫົນທາງແຫ່ງການຕັດສະຮູ້ ຄືອະຣິຍະສັດ 4 ຫຼື  ສັດຈະທໍາຄວາມຈິງ ທັງ 4  ຢ່າງ ຄື : ທຸກຂະ, ນິໂຣດ, ສະມຸໄທ   ແລະ   ມັກ,  ພ້ອມນັ້ນພຣະອົງຍັງໄດ້ຊົງສະແດງປະຖົມມະເທດສະໜາ ຄັ້ງທໍາອິດ ເພື່ອໂພດແກ່ປັນຈະວັກຄີ ທັງ 5 ຄື:  ໂກນທັນຍະ , ວັບປະ, ພັດທິຍະ, ມາຫານາມະ  ແລະ  ອັດຊະສິ  ໂດຍກັນເທດສະໜາ  ມີຊື່ວ່າ: ທັມມະຈັກ ກັບປະວະຕະນະສູດ

ບກ: ກຳປານາດ ລັດຖະເຮົ້າ #Kampanath Latthahao